Leunen op een ander, vinden we vaak heel moeilijk, omdat we van jongs af aan geleerd hebben om zelfstandig te zijn. Dit is cruciaal voor onze groei en zelfredzaamheid, maar soms verwarren we het met de overtuiging dat we alles alleen moeten doen.
Stel je voor dat je als vrouw geconfronteerd wordt met kanker. Plotseling verlies je een deel van je zelfstandigheid. Je moet vertrouwen op specialisten voor je behandeling, je leven wordt beheerst door ziekenhuisafspraken en de bijwerkingen van de behandelingen maken het moeilijk om alles alleen te doen. In deze periode, ben je genoodzaakt om te leunen op anderen. Gelukkig staan er vaak mensen om ons heen die ons liefdevol verzorgen.
Maar wanneer de behandelingen voorbij zijn en je als 'kankervrij' wordt verklaard, volgt een ander obstakel. Je staat opnieuw op eigen benen, maar niets voelt nog hetzelfde. Het is mogelijk dat je je ineens alleen voelt staan. Mensen die er voor je waren, lijken te verdwijnen omdat je nu weer gezond bent. Op dat moment is het belangrijk om jezelf af te vragen: ben je nog steeds in staat om hulp te vragen? Of val je terug in je oude patroon, waarin je denkt dat je alles weer alleen moet doen?
Je hoeft het niet alleen te doen! Vragen om hulp is een teken van zelfstandigheid. Het is Self-Care. Door toe te geven dat je niet alles alleen hoeft te doen, geef je jezelf de ruimte om te groeien. Vergelijk het met het zuurstofmasker in een vliegtuig: je moet eerst jezelf helpen voordat je anderen kunt helpen. Kijk liefdevol naar jezelf en laat anderen toe om je te helpen. Durf te leunen!
Als je een vrouw bent die na kanker vastloopt en hulp nodig heeft, weet dan dat je niet alleen bent. Rijk uit!
Ik kan je helpen om je levenskracht, vertrouwen, kwaliteiten, zelfliefde en levensvreugde opnieuw te ontdekken. Je mag op mij leunen!
Voel jij dat je wil leunen? Neem contact op voor een vrijblijvende kennismakingsafspraak via de onderstaande link. Samen kunnen we deze reis aanpakken en sterker uitkomen aan de andere kant.
Reactie plaatsen
Reacties